sabato 19 maggio 2018

Antica vigilia di Pentecoste

L’antica Vigilia di Pentecoste, riformata negli anni Cinquanta, prevedeva un rito simile a quello della Vigilia del Sabato Santo con il canto delle profezie e la benedizione del fonte battesimale.
La Stazione è a San Giovanni in Laterano.

  

Rivestito della pianeta violacea, il sacerdote, accompagnato dai ministri rivestiti della pianeta plicata parimenti violacea, si porta all’altare, le cui candele sono spente come per il Sabato Santo, e lo bacia nel mezzo. Poi in cornu Epistolae canta le Profezie. Alla fine di queste non si dice Deo gratias. Prima delle orazioni dopo le Profezie non si dice Flectamus genua.


Prophetia prima
Gen. 22, 1-19
In diébus illis: Tentávit Deus Abraham, et dixit ad eum: Abraham, Abraham. At ille respóndit: Adsum. Ait illi: Tolle fílium tuum unigénitum, quem díligis, Isaac, et vade in terram visiónis: atque ibi ófferes eum in holocáustum super unum móntium, quem monstrávero tibi. Igitur Abraham de nocte consúrgens, stravit ásinum suum: ducens secum duos júvenes et Isaac, fílium suum. Cumque concidísset ligna in holocáustum, ábiit ad locum, quem præcéperat ei Deus. Die autem tértio, elevátis óculis, vidit locum procul: dixítque ad púeros suos: Exspectáte hic cum ásino: ego et puer illuc usque properántes, postquam adoravérimus, revertémur ad vos. Tulit quoque ligna holocáusti, et impósuit super Isaac, fílium suum: ipse vero portábat in mánibus ignem et gládium. Cumque due pérgerent simul, dixit Isaac patri suo: Pater mi. At ille respóndit: Quid vis, fili? Ecce, inquit, ignis et ligna: ubi est víctima holocáusti? Dixit autem Abraham : Deus providébit sibi víctimam holocáusti, fili mi. Pergébant ergo páriter: et venérunt ad locum, quem osténderat ei Deus, in quo ædificávit altáre et désuper ligna compósuit: cumque alligásset Isaac, fílium suum, pósuit eum in altáre super struem lignórum. Extendítque manum et arrípuit gládium, ut immoláret fílium suum. Et ecce, Angelus Dómini de cælo clamávit, dicens: Abraham, Abraham. Qui respóndit: Adsum. Dixítque ei: Non exténdas manum tuam super púerum neque fácias illi quidquam: nunc cognóvi, quod times Deum, et non pepercísti unigénito fílio tuo propter me. Levávit Abraham óculos suos, vidítque post tergum aríetem inter vepres hæréntem córnibus, quem assúmens óbtulit holocáustum pro fílio. Appelavítque nomen loci illíus, Dóminus videt. Unde usuqe hódie dícitur: In monte Dóminus vidébit. Vocávit autem Angelus Dómini Abraham secúndo de cælo, dicens: Per memetípsum jurávi, dicit Dóminus: quia fecísti hanc rem, et non pepercísti fílio tuo unigénito propter me: benedícam tibi, et multiplicábo semen tuum sicut stellas cæli et velut arénam, quæ est in lítore maris: possidébit semen tuum portas inimicórum suórum, et benedicéntur in sémine tuo omnes gentes terræ, obœdísti voci meæ. Revérsus est Abraham ad púeros suos, abierúntque Bersabée simul, et habitávit ibi.

In quei giorni, Dio mise alla prova Abramo e gli disse: «Abramo, Abramo!». Rispose: «Eccomi!». Riprese: «Prendi tuo figlio, il tuo unico figlio che ami, Isacco, va' nel territorio di Moria e offrilo in olocausto su di un monte che io ti indicherò». Abramo si alzò di buon mattino, sellò l'asino, prese con sé due servi e il figlio Isacco, spaccò la legna per l'olocausto e si mise in viaggio verso il luogo che Dio gli aveva indicato. Il terzo giorno Abramo alzò gli occhi e da lontano vide quel luogo. Allora Abramo disse ai suoi servi: «Fermatevi qui con l'asino; io e il ragazzo andremo fin lassù, ci prostreremo e poi ritorneremo da voi». Abramo prese la legna dell'olocausto e la caricò sul figlio Isacco, prese in mano il fuoco e il coltello, poi proseguirono tutt'e due insieme. Isacco si rivolse al padre Abramo e disse: «Padre mio!». Rispose: «Eccomi, figlio mio». Riprese: «Ecco qui il fuoco e la legna, ma dov'è l'agnello per l'olocausto?». Abramo rispose: «Dio stesso provvederà l'agnello per l'olocausto, figlio mio!». Proseguirono tutt'e due insieme; così arrivarono al luogo che Dio gli aveva indicato; qui Abramo costruì l'altare, collocò la legna, legò il figlio Isacco e lo depose sull'altare, sopra la legna. Poi Abramo stese la mano e prese il coltello per immolare suo figlio. Ma l'angelo del Signore lo chiamò dal cielo e gli disse: «Abramo, Abramo!». Rispose: «Eccomi!». L'angelo disse: «Non stendere la mano contro il ragazzo e non fargli alcun male! Ora so che tu temi Dio e non mi hai rifiutato tuo figlio, il tuo unico figlio». Allora Abramo alzò gli occhi e vide un ariete impigliato con le corna in un cespuglio. Abramo andò a prendere l'ariete e lo offrì in olocausto invece del figlio. Abramo chiamò quel luogo: «Il Signore provvede», perciò oggi si dice: «Sul monte il Signore provvede». Poi l'angelo del Signore chiamò dal cielo Abramo per la seconda volta e disse: «Giuro per me stesso, oracolo del Signore: perché tu hai fatto questo e non mi hai rifiutato tuo figlio, il tuo unico figlio, io ti benedirò con ogni benedizione e renderò molto numerosa la tua discendenza, come le stelle del cielo e come la sabbia che è sul lido del mare; la tua discendenza si impadronirà delle città dei nemici. Saranno benedette per la tua discendenza tutte le nazioni della terra, perché tu hai obbedito alla mia voce». Poi Abramo tornò dai suoi servi; insieme si misero in cammino verso Bersabea e Abramo abitò a Bersabea.

Oratio
Oremus
Deus, qui in Abrahæ fámuli tui ópere humáno géneri obediéntiæ exémpla præbuísti; concéde nobis, et nostræ voluntátis pravitátem frángere, et tuórum præceptórum rectitúdinem in ómnibus adimplére. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

Preghiamo
Dio, che nell’agire del tuo servo Abramo hai dato al genere umano un esempio di obbedienza: concedici di spezzare la malvagità della nostra volontà e di adempiere in ogni cosa i tuoi retti comandi. Per il nostro Signore Gesù Cristo, tuo Figlio, che è Dio, e vive e regna con te, in unità con lo Spirito Santo, per tutti i secoli dei secoli. Amen.

Prophetia secunda
Exodi 14, 24-31; 15, 1
In diebus illis: Factum est in vigília matutína, et ecce respíciens Dóminus super castra Ægyptiórum per colúmnam ignis et nubis, interfécit exércitum eórum: et subvértit rotas cúruum, ferebantúrque in profúndum. Dixérunt ergo Ægýptii: Fugiámus Israélem: Dóminus enim pugnat pro eis contra nos. Et ait Dóminus ad Móysen: Exténde manum tuam super mare, ut revertántur aquæ ad Ægýptios super currus et équites eórum. Cumque extendísset Móyses manum contra mare, revérsum est primo dilúculo ad priórem locum: fugientibúsque Ægýptiis occurrérunt aquæ, et invólvit eos Dóminus in médiis flúctibus. Reversaéque sunt aquæ, et operuérunt currus, et équites cuncti exércitus Pharaónis, qui sequéntes ingréssi fúerant mare: nec unus quidem supérfuit ex eis. Fílii autem Israël perrexérunt per médium sicci maris, aquæ eis erant quasi pro muro a dextris et a sinístris : liberavítque Dóminus in die illa Israël de manu Ægyptiórum. Et vidérunt Ægýptios mórtuos super litus maris, et manum magnam, quam exercúerat Dóminus contra eos: timuítque pópulus Dóminum, et credidérunt Dómino et Móysi, servo ejus. Tunc cécinit Móyses et fílii Israël carmen hoc Dómino, et dixérunt:

In quei giorni,  alla veglia del mattino il Signore dalla colonna di fuoco e di nube gettò uno sguardo sul campo degli Egiziani e lo mise in rotta.  Frenò le ruote dei loro carri, così che a stento riuscivano a spingerle. Allora gli Egiziani dissero: «Fuggiamo di fronte a Israele, perché il Signore combatte per loro contro gli Egiziani!». Il Signore disse a Mosè: «Stendi la mano sul mare: le acque si riversino sugli Egiziani, sui loro carri e i loro cavalieri». Mosè stese la mano sul mare e il mare, sul far del mattino, tornò al suo livello consueto, mentre gli Egiziani, fuggendo, gli si dirigevano contro. Il Signore li travolse così in mezzo al mare.  Le acque ritornarono e sommersero i carri e i cavalieri di tutto l'esercito del faraone, che erano entrati nel mare dietro a Israele: non ne scampò neppure uno.  Invece gli Israeliti avevano camminato sull'asciutto in mezzo al mare, mentre le acque erano per loro una muraglia a destra e a sinistra.  In quel giorno il Signore salvò Israele dalla mano degli Egiziani e Israele vide gli Egiziani morti sulla riva del mare;  Israele vide la mano potente con la quale il Signore aveva agito contro l'Egitto e il popolo temette il Signore e credette in lui e nel suo servo Mosè. Allora Mosè e gli Israeliti cantarono questo canto al Signore e dissero:

Tractus.
Exodi 15, 1 et 2. 
Cantémus Dómino: glorióse enim honorificátus est: equum et ascensórem proiécit in mare: adjútor et protéctor factus est mihi in salútem. 
V. Hic Deus meus, et honorificábo eum: Deus patris mei, et exaltábo eum. 
V. Dóminus cónterens bella: Dóminus nomen est illi.

Cantiamo al Signore perché si è maestosamente glorificato; ha precipitato in mare cavallo e cavaliere. Il Signore è la mia forza, il mio protettore, la mia salvezza.
V. Egli è il mio Dio e lo glorificherò; il Dio di mio padre e Lo esalterò.
V. Il Signore debella le guerre: il suo nome è l'Onnipotente.

Oratio
Oremus
Deus, qui primis tempóribus impléta mirácula novi Testaménti luce reserásti, ut et Mare Rubrum forma sacri fontis exsísteret, et liberáta plebs ab Ægyptíaca servitúte christiáni pópuli sacraménta præférret : da, ut omnes gentes, Israélis privilégium mérito fídei consecútæ, Spíritus tui participatióne regeneréntur. 

Prophetia Tertia
Deut. 31, 22-30
In diébus illis: Scripsit Móyses cánticum, et dócuit fílios Israël. Præcipítque Dóminus Jósue, fílio Nun, et ait: Confortáre, et esto robústus: tu enim introdúces fílios Israël in terram, quam pollícitus sum, et ego ero tecum. Postquam ergo scripsit Móyses verba legis hujus in volúmine, atque complévit: præcépit Levítis, qui portábant arcam foéderis Dómini, dicens: Tóllite librum istum, et pónite eum in látere arcæ foéderis Dómini, Dei vestri: ut sit ibi contra te in testimónium. Ego enim scio contentiónem tuam et cervícem tuam duríssimam. Adhuc vivénte me et ingrediénte vobíscum, semper contentióse egístis contra Dóminum: quanto magis, cum mórtuus fúero? Congregáte ad me omnes majóres natu per tribus vestras, atque doctóres, et loquar audiéntibus eis sermónes istos, et invocábo contra eos cælum et terram. Novi enim, quod post mortem meam iníque agétis et declinábitis cito de via, quam præcépi vobis : et occúrrent vobis mala in extrémo témpore, quando fecéritis malum in conspéctu Dómini, ut irritétis eum per ópera mánuum vestrárum. Locútus est ergo Móyses, audiénte univérso cœtu Israël, verba cárminis hujus, et ad finem usque complévit.

In quei giorni, Mosè scrisse quel giorno questo canto e lo insegnò agli Israeliti. Poi il Signore comunicò i suoi ordini a Giosuè, figlio di Nun, e gli disse: «Sii forte e fatti animo, poiché tu introdurrai gli Israeliti nel paese, che ho giurato di dar loro, e io sarò con te».
Quando Mosè ebbe finito di scrivere su un libro tutte le parole di questa legge,  ordinò ai leviti che portavano l'arca dell'alleanza del Signore:  «Prendete questo libro della legge e mettetelo a fianco dell'arca dell'alleanza del Signore vostro Dio; vi rimanga come testimonio contro di te;  perché io conosco la tua ribellione e la durezza della tua cervice. Se fino ad oggi, mentre vivo ancora in mezzo a voi, siete stati ribelli contro il Signore, quanto più lo sarete dopo la mia morte! Radunate presso di me tutti gli anziani delle vostre tribù e i vostri scribi; io farò udire loro queste parole e prenderò a testimoni contro di loro il cielo e la terra.  So infatti che, dopo la mia morte, voi certo vi corromperete e vi allontanerete dalla via che vi ho detto di seguire; la sventura vi colpirà negli ultimi giorni, perché avrete fatto ciò che è male agli occhi del Signore, provocandolo a sdegno con l'opera delle vostre mani». Poi Mosè pronunziò innanzi a tutta l'assemblea d'Israele le parole di questo canto, fino al loro termine.

Tractus
Deut. 32, 1-4. 
Atténde, cælum, et loquar: et áudiat terra verba ex ore meo. 
V. Exspectétur sicut plúvia elóquium meum: et descéndant sicut ros verba mea. 
V. Sicut imber super gramen et sicut nix super fænum : quia nomen Dómini invocábo. 
V. Date magnitúdinem Deo nostro : Deus, vera ópera ejus, et omnes viæ ejus judícia. 
V. Deus fidélis, in quo non est iníquitas : justus et sanctus Dóminus.

Udite, o cieli, quello che io dico, ascolti la terra le parole della mia bocca.
V. Si aspetti come pioggia la mia dottrina, stilli come rugiada la mia parola;
V. Come acquazzone su una pianura verdeggiante, come scroscio d’acqua su l’erba nascente; poiché il nome del Signore io proclamo:
V. Rendete onore al nostro Dio! Le opere di Dio sono perfette, tutte le sue vie sono giuste.
V. Dio è fedele e senza iniquità, giusto e santo è il Signore!

Oratio
Oremus
Deus, glorificátio fidélium et vita justórum, qui per Móysen, fámulum tuum, nos quoque modulatióne sacri cárminis erudísti: univérsis géntibus misericórdiæ tuæ munus operáre, tribuéndo beatitúdinem, auferéndo terrórem; ut, quod pronuntiátum est ad supplícium, in remédium transferátur ætérnum. Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

Preghiamo
Dio, gloria dei fedeli e vita dei giusti, che per mezzo di Mosè tuo servo ci hai ammaestrato mediante il canto del sacro carme: compi in tutte le genti l’opera della tua misericordia, elargendoci la felicità e allontanando il terrore, affinché ciò che era stato pronunziato come condanna si trasformi ora in rimedio per la vita eterna. Per il nostro Signore Gesù Cristo, tuo Figlio, che è Dio, e vive e regna con te, in unità con lo Spirito Santo, per tutti i secoli dei secoli. Amen.

Prophetia tertia
Is. 4, 1-6
Ap prehéndent septem mulíeres virum unum in die illa, dicéntes: Panem nostrum comedémus et vestiméntis nostris operiémur: tantúmmodo invocétur nomen tuum super nos, aufer oppróprium nostrum. In die illa erit germen Dómini in magnificéntia et glória, et frunctus terræ súblimis, et exsultátio his, qui salváti fúerint de Israël. Et erit: Omnis, qui relíctus fúerit in Sion et resíduus in Jerúsalem, sanctus vocábitur, omnis, qui scriptus est in vita in Jerúsalem. Si ablúerit Dóminus sordes filiárum Sion, et sánguinem Jerúsalem láverit de médio ejus, in spíritu judícii et spíritu ardóris. Et creábit Dóminus super omnem locum montis Sion, et ubi invocátus est, nubem per diem, et fumum et splendórem ignis flammántis in nocte: super omnem enim glóriam protéctio. Et tabernáculum erit in umbráculam diéi ad æstu, et in securitátem et absconsiónem a túrbine et a plúvia.

Sette donne afferreranno un uomo solo, in quel giorno, e diranno: «Ci nutriremo del nostro pane e indosseremo le nostre vesti; soltanto, lasciaci portare il tuo nome. Toglici la nostra vergogna». In quel giorno, il germoglio del Signore crescerà in onore e gloria e il frutto della terra sarà a magnificenza e ornamento per gli scampati di Israele. Chi sarà rimasto in Sion e chi sarà superstite in Gerusalemme sarà chiamato santo, cioè quanti saranno iscritti per restare in vita in Gerusalemme. Quando il Signore avrà lavato le brutture delle figlie di Sion e avrà pulito l'interno di Gerusalemme dal sangue che vi è stato versato con lo spirito di giustizia e con lo spirito dello sterminio, allora verrà il Signore su ogni punto del monte Sion e su tutte le sue assemblee come una nube e come fumo di giorno, come bagliore di fuoco e fiamma di notte, perché sopra ogni cosa la gloria del Signore sarà come baldacchino. Una tenda fornirà ombra contro il caldo di giorno e rifugio e riparo contro i temporali e contro la pioggia.

Tractus.
Is. 5, 1 et 2.
Vínea facta est dilécto in cornu, in loco úberi.
V. Et macériam circúmdedit, et circumfódit: et plantávit víneam Sorec, et ædificávit turrim in médio ejus.
V. Et tórcular fodit in ea: vínea enim Dómini Sábaoth domus Israël est.

Il mio diletto aveva una vigna in un colle fertile.
V. La circondò di mura e di fossati; vi piantò la vigna di Sorec ed edificò in mezzo di essa una torre.
V. E vi scavò uno strettoio, perché la vigna del Signore degli Eserciti è la casa d'Israele .

Oratio
Oremus
Omnípotens sempitérne Deus, qui, per únicum Fílium tuum, Ecclésiæ tuæ demonstrásti te esse cultórem, omnem pálmitem, fractum in eodem Christo tuo, qui vera vitis est, afferéntem, cleménter éxcolens, ut fructus áfferat amplióres : fidélibus tuis, quos velut víneam ex Ægýpto per fontem baptísmi transtulísti, nullæ peccatórum spinæ præváleant; ut, Spíritus tui sanctificatióne muníti, perpétua fruge diténtur. Per eundem Dóminum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte ejúsdem Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

Preghiamo
Onnipotente e sempiterno Dio che per mezzo del tuo unico Figlio dimostrasti d’esser tu stesso il coltivatore della tua Chiesa; mentre di ogni tralcio che reca frutto nel medesimo tuo Cristo vera vite, tu ti prendi cura sollecita perché copiosamente fruttifichi, non permettere che le spine dei peccati ricoprano i tuoi fedeli che al pari d’un vigneto trasferisti dall’Egitto in grazia del fonte battesimale, affinché, santificati ed agguerriti dal tuo Spirito, rechino frutto copioso di buone opere. Per il medesimo nostro Signore Gesù Cristo, tuo Figlio, che è Dio, e vive e regna con te, in unità con il medesimo Spirito Santo, per tutti i secoli dei secoli. Amen.

Prophetia quinta
Baruch 3, 9-38
Audi, Israël, mandáta vitæ: áuribus pércipe, ut scias prudéntiam. Quid est, Israël, quod in terra inimicórum es? Inveterásti in terra aliéna, coinquinátus es cum mórtuis: deputátus es cum descendéntibus in inférnum. Dereliquísti fontem sapiéntiæ. Nam si in via Dei ambulássas, habitásses útique in pace sempitérna. Disce, ubi sit prudéntia, ubi sit virtus, ubi sit intelléctus: ut scias simul, ubi sit longitúrnitas vitæ et victus, ubi sit lumen oculórum et pax. Quis invénit locum ejus? et quis intrávit in thesáuros ejus? Ubi sunt príncipes géntium, et qui dominántur super béstias, quæsunt super terram? qui in ávibus cæli ludunt, qui argéntum thesaurízant et aurum, in quo confídunt hómines, et non est finis acquisitiónis eórum? qui argéntum fábricant, et sollíciti sunt, nec est invéntio óperum illórum? Extermináti sunt, et ad ínferos descendérunt, et álii loco eórum surrexérunt. Júvenes vidérunt lumen, et habitavérunt super terram: viam autem disciplínæ ignoravérunt, neque intellexérunt sémitas ejus, neque fílii eórum sucepérunt eam, a fácie ipsórum longe facta est : non est audíta in terra Chánaan, neque visa est in Theman. Fílii quoque Agar, qui exquírunt prudéntiam, quæ de terra est, nogotiatóres Merrhæ et Theman, et fabulatóres, et exquisitóres prudéntiæ et intellegéntias: viam autem sapiéntiæ nesciérunt, neque commemoráti sunt sémitas ejus. O Israël, quam magna est domus Dei et ingens locus possessiónis ejus! Magnus est et non habet finem: excélsus et imménsus. Ibi fuérunt gigántes nomináti illi, qui ab inítio fuérunt, statúra magna, sciéntes bellum. Non hos elégit Dóminus, neque viam disciplínæ invenérunt: proptérea periérunt. Et quóniam non habuérunt sapiéntiam, interiérunt propter suam insipiéntiam. Quis ascéndit in cælum, et accépit eam er adúxit eam de núbibus? Quis transfretávit mare, et invénit illam? et áttulit illam super aurum eléctum? Non est, qui, qui possit scire vias ejus neque qui exquírat sémitas ejus: sed qui scit univérsa, novit eam et adinvénit eam prudéntia sua: qui præparávit terram in ætérno témpore, et replévit eam pecúdibus et quadrupédibus: qui emíttit lumen, et vadit: et vocávit illud, et oboédit illi in tremóre. Stellæ autem dedérunt lumen in custódiis suis, et lætáte sun: vocátæ sunt, et dixérunt: Adsumus: et luxérunt ei cum jucunditáte, qui fecit illas. Hic est Deus noster, et æstimábitur álius advérsus eum. Hic adinvénit omnem viam disciplínæ, trádidit illam Jacob púero suo et Israël dilécto suo. Post hæc in terris visus est, et cum homínibus conversátus est.

Ascolta, Israele, i comandamenti della vita, porgi l'orecchio per intender la prudenza. Perché, Israele, perché ti trovi in terra nemica e invecchi in terra straniera? Perché ti contamini con i cadaveri e sei annoverato fra coloro che scendono negli inferi? Tu hai abbandonato la fonte della sapienza! Se tu avessi camminato nei sentieri di Dio, saresti vissuto sempre in pace. Impara dov'è la prudenza, dov'è la forza, dov'è l'intelligenza, per comprendere anche dov'è la longevità e la vita, dov'è la luce degli occhi e la pace. Ma chi ha scoperto la sua dimora, chi è penetrato nei suoi forzieri? Dove sono i capi delle nazioni, quelli che dominano le belve che sono sulla terra? Coloro che si divertono con gli uccelli del cielo, quelli che ammassano argento e oro, in cui confidano gli uomini, e non pongono fine ai loro possessi? Coloro che lavorano l'argento e lo cesellano senza rivelare il segreto dei loro lavori? Sono scomparsi, sono scesi negli inferi e altri hanno preso il loro posto. Nuove generazioni hanno visto la luce e sono venute ad abitare il paese, ma non hanno conosciuto la via della sapienza, non hanno appreso i suoi sentieri; neppure i loro figli l'hanno raggiunta, anzi, si sono allontanati dalla sua via. Non se n'è sentito parlare in Canaan, non si è vista in Teman. I figli di Agar, che cercano sapienza terrena, i mercanti di Merra e di Teman, i narratori di favole, i ricercatori dell'intelligenza non hanno conosciuto la via della sapienza, non si son ricordati dei suoi sentieri. Israele, quanto è grande la casa di Dio, quanto è vasto il luogo del suo dominio! È grande e non ha fine, è alto e non ha misura! Là nacquero i famosi giganti dei tempi antichi, alti di statura, esperti nella guerra; ma Dio non scelse costoro e non diede loro la via della sapienza: perirono perché non ebbero saggezza, perirono per la loro insipienza. Chi è salito al cielo per prenderla e farla scendere dalle nubi? Chi ha attraversato il mare e l'ha trovata e l'ha comprata a prezzo d'oro puro? Nessuno conosce la sua via, nessuno pensa al suo sentiero. Ma colui che sa tutto, la conosce e l'ha scrutata con l'intelligenza. È lui che nel volger dei tempi ha stabilito la terra e l'ha riempita d'animali;  lui che invia la luce ed essa va, che la richiama ed essa obbedisce con tremore. Le stelle brillano dalle loro vedette e gioiscono; egli le chiama e rispondono: «Eccoci!» e brillano di gioia per colui che le ha create. Egli è il nostro Dio e nessun altro può essergli paragonato. Egli ha scrutato tutta la via della sapienza e ne ha fatto dono a Giacobbe suo servo, a Israele suo diletto. Per questo è apparsa sulla terra e ha vissuto fra gli uomini.

Oratio
Oremus
Deus, qui nobis per Prophetárum ora præcepísti temporália relínquere atque ad ætérna festináre : da fámulis tuis; ut, quæ a te jussa cognóvimus, implére cælésti inspiratióne valeámus. Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte ejúsdem Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

Preghiamo
Dio che per bocca dei Profeti ci hai comandato di abbandonare le cose terrene e di tener dietro a quelle eterne: concedici di poter adempiere per divina ispirazione quanto sappiamo tu ci hai prescritto. Per il nostro Signore Gesù Cristo, tuo Figlio, che è Dio, e vive e regna con te, in unità con lo Spirito Santo, per tutti i secoli dei secoli. Amen.

Prophetia Sexta
Ezech. 37, 1-14
In diébus illis: Facta est super me manus Dómini, et edúxit me in spíritu Dómini: et dimísit me in médio campi, qui erat plenus óssibus: et circumdúxit me per ea in gyro: erant autem multa valde super fáciem campi síccaque veheménter. Et dixit ad me: Fili hóminis, putásne vivent ossa ista? Et dixi : Dómine Deus, tu nosti. Et dixit ad me: Vaticináre de óssibus istis: et dices eis: Ossa árida, audíte verbum Dómini. Hæc dicit Dóminus Deus óssibus his: Ecce, ego intromíttam in vos spíritum, et vivétis. Et dabo super vos nervos, et succréscere fáciam super vos carnes, et superexténdam in vobis cutem: et dabo vobis spíritum, et vivétis, et sciétis, quia ego Dóminus. Et prophetávi, sicut præcéperat mihi: factus est autem sónitus prophetánte me, et ecce commótio: et accessérunt ossa ad ossa, unumquódque ad junctúram suam. Et vidi, et ecce, super ea nervi et carnes ascendérunt : et exténta est in eis cutis désuper, et spíritum non habébant. Et dixit ad me: Vaticináre ad spíritum, vaticináre, fili hóminis, et dices ad spíritum: Hæc dicit Dóminus Deus: A quátuor ventis veni, spíritus, insúffla super interféctos istos, et revivíscant. Et prophetávi, sicut præcéperat mihi: et ingréssus est in ea spíritus, et vixérunt: steterúntque super pedes suos exércitus grandis nimis valde. Et dixit ad me: Fili hóminis, ossa hæc univérsa, domus Israël est: ipsi dicunt: Aruérunt ossa nostra, et périit spes nostra, et abscíssi sumus. Proptérea vaticináre, et dices ad eos: Hæc dicit Dóminus Deus: Ecce, ego apériam túmulos vestros, et edúcam vos de sepúlcris vestris, pópulus meu: et indúcam vos in terram Israël. Et sciétis, quia ego Dóminus, cum aperúero sepúlcra vestra et edúxero vos de túmulis vestris, pópule meus: et dédero spíritum meum in vobis, et vixéritis, et requiéscere vos fáciam super humum vestram: dicit Dóminus omnípotens.

In quei giorni, la mano del Signore fu sopra di me e il Signore mi portò fuori in spirito e mi depose nella pianura che era piena di ossa; mi fece passare accanto ad esse da ogni parte. Vidi che erano in grandissima quantità nella distesa della valle e tutte inaridite. Mi disse: «Figlio dell'uomo, potranno queste ossa rivi vere?». Io risposi: «Signore Dio, tu lo sai». Egli mi replicò: «Profetizza su queste ossa e annuncia loro: Ossa inaridite, udite la parola del Signore. Così dice il Signore Dio a queste ossa: Ecco, io faccio entrare in voi lo spirito e rivivrete. Metterò su di voi i nervi e farò crescere su di voi la carne, su di voi stenderò la pelle e infonderò in voi lo spirito e rivivrete. Saprete che io sono il Signore». Io profetizzai come mi era stato ordinato; mentre profetizzavo, sentii un rumore e vidi un movimento fra le ossa, che si accostavano l'uno all'altro, ciascuno al suo corrispondente. Guardai, ed ecco apparire sopra di esse i nervi; la carne cresceva e la pelle le ricopriva, ma non c'era spirito in loro. Egli aggiunse: «Profetizza allo spirito, profetizza, figlio dell'uomo, e annuncia allo spirito: Così dice il Signore Dio: Spirito, vieni dai quattro venti e soffia su questi morti, perché rivivano». Io profetizzai come mi aveva comandato e lo spirito entrò in essi e ritornarono in vita e si alzarono in piedi; erano un esercito grande, sterminato. Mi disse: «Figlio dell'uomo, queste ossa sono tutta la casa d'Israele. Ecco, essi vanno dicendo: Le nostre ossa sono inaridite, la nostra speranza è svanita, noi siamo perduti. Perciò profetizza e annuncia loro: Così dice il Signore Dio: Ecco, io apro i vostri sepolcri, vi faccio uscire dalle vostre tombe, o popolo mio, e vi riconduco nella terra d'Israele. Riconoscerete che io sono il Signore, quando aprirò le vostre tombe e vi farò uscire dai vostri sepolcri, o popolo mio. Farò entrare in voi il mio spirito e rivivrete; vi farò riposare nella vostra terra. Saprete che io sono il Signore. L'ho detto e lo farò». Oracolo del Signore Onnipotente.

Oratio
Oremus
Domine, Deus virtútum, qui collápsa réparas et reparáta consérvas: auge pópulos in tui nóminis sanctificatióne renovándos; ut omnes, qui sacro baptísmate diluúntur, tua semper inspiratióne dirigántur. Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

Preghiamo
Signore Dio degli eserciti, che risollevi ciò che è caduto e, risollevato, lo conservi: accresci il numero dei popoli da rigenerare nel tuo santo nome, affinché coloro che sono stati mondato per il sacro battesimo siano sempre diretti dalla tua ispirazione . Per il nostro Signore Gesù Cristo, tuo Figlio, che è Dio, e vive e regna con te, in unità con lo Spirito Santo, per tutti i secoli dei secoli. Amen.


Detta l’ultima orazione il celebrante depone la pianeta e assume il piviale violaceo. Mentre si reca al fonte battesimale si canta:

Tractus
Ps. 41,2-4.
Sicut cervus desíderat ad fontes aquárum: ita desíderat ánima mea ad te, Deus.
V. Sitívit ánima mea ad Deum vivum: quando véniam, et apparébo ante fáciem Dei?
V. Fuérunt mihi lácrimæ meæ panes die ac nocte, dum dícitur mihi per síngulos dies: Ubi est Deus tuus?

Come il cervo anela alle fonti d’acqua, così l’anima mia ti desidera, o Dio.
V. L’anima mia ha sete del Dio vivente. Quando verrò e mi presenterò dinnanzi al tuo volto?
V.  Le lacrime sono diventate mio cibo giorno e notte, mentre mi sento chiedere continuamente: dov'è il tuo Dio?


Prima di accostarsi al fonte per benedirlo il sacerdote dice

V. Dominus vobiscum.
R. Et cum spiritu tuo.

Oremus
Concéde, quaésumus, omnípotens Deus : ut, qui sollemnitátem doni Sancti Spíritus cólimus, cæléstibus desidériis accénsi, fontem vitæ sitiámus. Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte ejúsdem Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

Preghiamo
Fa’, Dio onnipotente, che, celebrando la solennità del dono dello Spirito Santo, siamo accesi dai desideri celesti e accoriamo sitibondi al fonte della vita. Per il nostro Signore Gesù Cristo, tuo Figlio, che è Dio, e vive e regna con te, in unità con il medesimo Spirito Santo, per tutti i secoli dei secoli. Amen.

Il resto procede come per la benedizione del fonte nel Sabato Santo.


Fonte battesimale della Patriarcale Basilica di san Pietro
Conclusa l’orazione si procede alla benedizione del fonte

V. Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Orémus
Omnípotens sempitérne Deus, adésto magnæ pietátis tuæ mystériis, adésto sacraméntis: et ad recreándos novos pópulos, quos tibi fons baptísmatis párturit, spíritum adoptiónis emítte; ut, quod nostræ humilitátis geréndum est ministério, virtútis tuæ impleátur efféctu. Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spiritus Sancti Deus

Preghiamo
Dio onnipotente ed eterno, sii presente a questi misteri della tua grande bontà, assisti a questi sacramenti e a ricreare i popoli novelli, che il fonte battesimale ti genera, manda lo Spirito di adozione; onde per opera della tua potenza si attui, quanto sì compie dal nostro umile ministero. Per il nostro Signore Gesù Cristo, tuo Figlio, che è Dio, e vive e regna con te, in unità con lo Spirito Santo


Elevando la voce in tono di prefazio il celebrante canta

Per omnia sǽcula sæculórum.
R. Amen.
V. Dóminus vobíscum.
R. Et cum Spíritu tuo.
V. Sursum corda.
R. Habémus ad Dóminum.
V. Grátias agámus Dómino Deo nostro.
R. Dignum et justum est.

Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere, Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Qui invisíbili poténtia sacramentórum tuórum mirabíliter operáris efféctum: Et licet nos tantis mystériis exsequéndis simus indígni: Tu tamen grátiæ tuæ dona non déserens, etiam ad nostras preces aures tuæ pietátis inclínas. Deus, cujus Spíritus super aquas inter ipsa mundi primórdia ferebátur: ut jam tunc virtútem sanctificatiónis aquárum natúra concíperet. Deus, qui, nocéntis mundi crímina per aquas ábluens, regeneratiónis spéciem in ipsa dilúvii effusióne signásti: ut, uníus ejusdémque eleménti mystério, et finis esset vítiis et orígo virtútibus. Réspice, Dómine, in fáciem Ecclésiæ tuæ, et multíplica in ea regeneratiónes tuas, qui grátiæ tuæ affluéntis ímpetu lætíficas civitátem tuam: fontémque baptísmatis áperis toto orbe terrárum géntibus innovándis: ut, tuæ majestátis império, sumat Unigéniti tui grátiam de Spíritu Sancto.

È veramente cosa degna e giusta, equa e salutare che noi sempre ed ovunque ti rendiamo grazie, o Signore santo, Padre onnipotente, eterno Iddio. Il Quale con invisibile potenza mirabilmente raggiungi l'effetto dei tuoi sacramenti. Benché ministri indegni di così grandi misteri, Tu non abbandoni quelli che sono oggetto della tua grazia e chini l'orecchio della tua bontà anche alle nostre preghiere. O Dio, il cui Spirito, al principio del mondo, aleggiava sulle acque, affinché fin da allora l'acqua naturale ricevesse la virtù di santificare le anime. O Dio, che astergendo i crimini di un mondo colpevole mediante l'acqua, indicasti una figura della redenzione nella stessa inondazione del diluvio; così che da un medesimo elemento misteriosamente si avesse e fine dei peccati e principio delle virtù! Riguarda, o Signore, alla tua Chiesa ed in essa moltiplica le tue rigenerazioni, Tu che con l'effluvio della tua grazia rallegri la tua santa città e in tutto il mondo apri le fonti del Battesimo per rinnovare le nazioni; affinché, al comando della i tua maestà, essa riceva la grazia del tuo unico Figlio dallo Spirito Santo.

Qui il Sacerdote con la mano estesa separa l’acqua in forma di croce

Qui hanc aquam, regenerándis homínibus præparátam, arcána sui núminis admixtióne fecúndet: ut, sanctificatióne concépta, ab immaculáto divíni fontis útero, in novam renáta creatúram, progénies cœléstis emérgat: Et quos aut sexus in córpore aut ætas discérnit in témpore, omnes in unam páriat grátia mater infántiam. Procul ergo hinc, jubénte te, Dómine, omnis spíritus immundus abscédat: procul tota nequítia diabólicæ fraudis absístat. Nihil hic loci hábeat contráriæ virtútis admíxtio: non insidiándo circúmvolet: non laténdo subrépat: non inficiéndo corrúmpat.

Il Quale Spirito Santo, col suo arcano influsso, renda feconda quest'acqua preparata per la rigenerazione degli uomini; affinché avuta la benedizione, sorga dal seno immacolato di questo fonte divino una progenie celeste, una creatura rinata a nuova vita; e la Grazia, come madre, generi tutti alla medesima infanzia, senza distinzione di età e di sesso. Lontano di qui pertanto e per tuo comando, o Signore, se ne vada ogni spirito immondo; si allontani ogni malizia di diabolico inganno. Qui non possa immischiarsi alcuna potenza nemica, né insidiosa raggirarsi, né insinuante nascondersi, né col contatto infettare.

Il Sacerdote tocca l’acqua con la mano.

Sit hæc sancta et ínnocens creatúra líbera ab omni impugnatóris incúrsu, et totíus nequítiæ purgáta discéssu. Sit fons vivus, aqua regénerans, unda puríficans: ut omnes hoc lavácro salutífero diluéndi, operánte in eis Spíritu Sancto, perféctæ purgatiónis indulgéntiam consequántur.

Sia questa creatura santa ed innocente, libera da ogni assalto nemico e purificata con l'allontanamento di ogni malizia. Sia fonte vivo, acqua rigeneratrice, onda purificatrice; affinché quanti saranno lavati in questo bagno salutare, ricevano, per opera dello Spirito Santo, la grazia di una perfetta purificazione.

Il Sacerdote fa tre segni di croce sul fonte dicendo:

Unde benedíco te, creatúra aquæ, per Deum  vivum, per   verum, per Deum  sanctum: per Deum, qui te in princípio verbo separávit ab árida: cujus Spíritus super te ferebátur.

Perciò ti benedico, o creatura acqua, per il Dio vivente, per il Dio vero, per il Dio Santo; per quel Dio che, nel principio, con una parola, ti separò dalla terra; e il cui Spirito aleggiava su di te.

Il Sacerdote divide l’acqua verso i quattro punti cardinali

Qui te de paradisi fonte manáre fecit, et in quátuor flumínibus totam terram rigáre præcépit. Qui te in desérto amáram, suavitáte indita, fecit esse potábilem, et sitiénti pópulo de petra prodúxit. Be  nedíco te et per Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dominum nostrum: qui te in Cana Galilæ signo admirábili sua poténtia convértit in vinum. Qui pédibus super te ambulávit: et a Joánne in Jordáne in te baptizátus est. Qui te una cum sánguine de látere suo prodúxit: et discípulis suis jussit, ut credéntes baptizaréntur in te, dicens: Ite, docéte omnes gentes, baptizántes eos in nómine Patris, et Fílii, et Spíritus Sancti.

Per quel Dio che ti fece scaturire dal mezzo del Paradiso e divisa in quattro fiumi ti comandò di irrigare tutta la terra; che nel deserto da amara ti rese soave e potabile, e poi dalla pietra ti fece scaturire per dissetare il popolo. Ti benedico anche per Gesù Cristo, Signor nostro, unico suo Figlio, che in Cana di Galilea, con segno mirabile ti convertì in vino. Che a piedi asciutti camminò su di te, e in te fu da Giovanni battezzato al Giordano, Per Gesù che, unitamente al sangue, ti fece uscire dal suo costato e comandò ai discepoli di battezzare in te i credenti, dicendo: «Andate, ammaestrate tutte le genti, battezzandole nel nome del Padre, del Figlio e dello Spirito Santo».

Dal tono di prefazio si passa al tono di lezione

Hæc nobis præcépta servantibus, tu, Deus omnípotens, clemens adésto: tu benignus aspíra.

Dio onnipotente, guarda propizio a quanto noi facciamo in obbedienza ai tuoi precetti; benigno invia il tuo Spirito.

Il Sacerdote alita tre volte a forma di croce sull’acqua dicendo

Tu has simplices aquas tuo ore benedicito: ut præter naturálem emundatiónem, quam lavándis possunt adhibere corpóribus, sint etiam purificándis méntibus efficáces.

Tu stesso con la tua bocca benedici queste acque; affinché oltre la naturale efficacia di lavare i corpi, acquistino anche quella di purificare le anime.

Il sacerdote immerge il Cero pasquale nell’acqua e, riprendendo il tono di prefazio, dice

Descéndat in hanc plenitúdinem fontis virtus Spíritus Sancti.

Discenda su tutta l'acqua di questo fonte la virtù dello Spirito Santo.

Il Sacerdore ripete “Descendat etc” per altre due volte immergendo il Cero pasquale.
Successivamente soffia sull’acqua tre volte facendo una Ψ e prosegue:

Totamque hujus aquæ substántiam regenerándi fecúndet efféctu.

E tutta quest'acqua renda capace di conferire la Rigenerazione.

Il Sacerdote toglie il cero dall’acqua e prosegue:

Hic ómnium peccatórum máculæ deleántur: hic natúra ad imáginem tuam cóndita, et ad honórem sua reformáta princípii, cunctis vetustátis squalóribus emundétur: ut omnis homo, sacraméntum hoc regeneratiónis ingréssus, in veræ innocéntiæ novam infánti am renascátur.

Siano qui cancellate tutte le macchie dei peccati: qui la natura creata a tua immagine e restituita alla dignità originale, sia mondata da tutte le sozzure del passato; affinché ogni uomo entrato in questo sacramento  di rigenerazione rinasca alla vera innocenza di una nuova infanzia.
  
E leggendo dice:

Per Dominum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: Qui ventúrus est judicáre vivos et mórtuos, et sæculum per ignem. Amen.
  
Il Sacerdore sparge sull’acqua in forma di croce l’Olio dei catecumeni dicendo:

Sanctificétur  et fecundétur fons iste Oleo salútis renascéntibus ex eo, in vitam ætérnam. Amen.

Sia santificato e fecondato questo fonte con l'Olio della salute per donare la vita eterna a coloro che in esso saranno rigenerati. Amen.
  
Allo stesso modo infonde il Crisma

Infúsio Chrísmatis Dómini nostri Jesu Christi, et Spíritus Sancti Parácliti, fiat in nómine sanctæ Trinitátis. Amen.

L'infusione del Crisma del Signor nostro Gesù Cristo e dello Spirito Santo consolatore, avvenga nel nome della santa Trinità.  Amen.

Allo stesso modo infonde assieme l’Olio dei Catecumeni e il Crisma

Commíxtio Chrísmatis sanctificatiónis, et Olei unctiónis, et Aquæ baptísmatis, páriter fiat in nómine Pa  tris, et Fí  lii, et Spíritus  Sancti. Amen.

La miscela del Crisma di santificazione e dell'olio di unzione e dell'acqua di battesimo, sia ugualmente fatta nel nome del Padre e del Figlio e dello Spirito Santo. Amen.

Il Sacerdote e i ministri si prostrano davanti all’altare e si cantano le litanie dei Santi

Kýrie, eléison.
Christe, eléison.
Kýrie, eléison.
Christe, audi nos.
Christe, exáudi nos.
Pater de cælis, Deus, miserére nobis.
Fili, Redémptor mundi, Deus, miserére nobis.
Spíritus Sancte, Deus, miserére nobis.
Sancta Trínitas, unus Deus, miserére nobis.
Sancta María, ora pro nobis.
Sancta Dei Génitrix, ora pro nobis.
Sancta Virgo vírginum, ora pro nobis.
Sancte Míchaël, ora pro nobis.
Sancte Gábriel, ora pro nobis.
Sancte Ráphaël, ora pro nobis.
Omnes sancti Angeli et Archángeli, oráte pro nobis.
Omnes sancti beatórum Spirítuum órdines, orate pro nobis.
Sancte Joánnes Baptísta, ora pro nobis.
Sancte Joseph, ora pro nobis.
Omnes sancti Patriárchæ et Prophétæ, orate pro nobis.
Sancte Petre, ora pro nobis.
Sancte Paule, ora pro nobis.
Sancte Joánnes, ora pro nobis.
Omnes sancti Apóstoli et Evangelístæ, orate pro nobis.
Omnes sancti Discípuli Dómini, ora pro nobis.
Sancte Stéphane, ora pro nobis.
Sancte Vincénti, ora pro nobis.
Omnes sancti Mártyres, oráte.
Sancte Silvéster, ora pro nobis.
Sancte Gregóri, ora pro nobis.
Sancte Augustíne, ora pro nobis.
Omnes sancti Pontífices et Confessóres, orate pro nobis.
Omnes sancti Doctóres, oráte pro nobis.
Sancte Antóni, ora pro nobis.
Sancte Benedícte, ora pro nobis.
Sancte Domínice, ora pro nobis.
Sancte Francísce, ora pro nobis.
Omnes sancti Sacerdótes et Levítæ, orate pro nobis.
Omnes sancti Monáchi et Eremítæ, orate pro nobis.
Sancta María Magdaléna, ora pro nobis.
Sancta Agnes, ora pro nobis.
Sancta Cæcília, ora pro nobis.
Sancta Agatha, ora pro nobis.
Sancta Anastásia, ora pro nobis.
Omnes sanctæ Vírgines et Víduæ, ora pro nobis.
Omnes Sancti et Sanctæ Dei, intercédite pro nobis.
Propíti us esto, parce nobis, Dómine.
Propítius esto, exáudi nos, Dómine.
Ab omni malo, libera nos, Dómine.
Ab omni peccáto, libera nos, Dómine.
A morte perpétua, libera nos, Dómine.
Per mystérium sanctæ incarnatiónis tuæ, libera nos, Dómine.
Per advéntum tuum, libera nos, Dómine.
Per nativitátem tuam, libera nos, Dómine.
Per baptísmum et sanctum jejúnium tuum, libera nos, Dómine.
Per crucem et passiónem tuam, libera nos, Dómine.
Per mortem et sepultúram tuam, libera nos, Dómine.
Per sanctam resurrectiónem tuam, libera nos, Dómine.
Per admirábilem ascensiónem tuam, libera nos, Dómine.
Per advéntum Spíritus Sancti Parácliti, libera nos, Dómine..
In die judícii, líbera nos, Dómine.
Peccatóres, te rogámus, audi nos.
Ut nobis parcas, te rogámus, audi nos.
Ut Ecclésiam tuam sanctam régere et conserváre dignéris, te rogámus, audi nos.
Ut domnum apostólicum et omnes ecclesiásticos órdines in sancta religióne conserváre dignéris, te rogámus, audi nos.
Ut inimícos sanctæ Ecclésiæ humiliáre dignéris, te rogámus, audi nos.
Ut regibus et princípibus christiánis pacem et veram concórdiam donáre dignéris, te rogámus, audi nos.
Ut nosmetípsos in tuo sancto servítio confortáre et conserváre dignéris, te rogámus, audi nos.
Ut ómnibus benefactóribus nostris sempitérna bona retríbuas, te rogámus, audi nos.
Ut fructus terræ dare et conserváre dignéris, te rogámus, audi nos.
Ut ómnibus fidélibus defúnctis réquiem ætérnam donáre dignéris, te rogámus, audi nos.
Ut nos exaudíre dignéris, te rogámus, audi nos.
Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi, parce nobis, Dómine.
Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi, exáudi nos, Dómine.
Agnus Dei, qui tollis peccá ta mundi, miserére nobis.
Christe, audi nos.
Christe, exáudi nos.

Missa de Vigilia



Introitus
Ezec 36:23; 36:24; 36:25-26.- Dum sanctificátus fúero in vobis, congregábo vos de univérsis terris: et effúndam super vos aquam mundam, et mundabímini ab ómnibus inquinaméntis vestris: et dabo vobis spíritum novum, allelúja, allelúja  ~~  Ps 33:2.- Benedícam Dóminum in omni témpore: semper laus eius in ore meo.  ~~  Glória  ~~  Dum sanctificátus fúero in vobis, congregábo vos de univérsis terris: et effúndam super vos aquam mundam, et mundabímini ab ómnibus inquinaméntis vestris: et dabo vobis spíritum novum, allelúja, allelúja


Ezec 36:23; 36:24; 36:25-26.- Quando avrò fatto conoscere tra voi la mia santità, vi radunerò da tutte le terre, e infonderò su di voi un'acqua monda, e sarete purificati da tutte le vostre macchie; vi darò uno spirito nuovo, alleluia, alleluia.  ~~  Ps 33:2.- Benedirò il Signore in ogni tempo e la sua lode sarà sempre sulla mia bocca. ~~  Gloria  ~~  Quando avrò fatto conoscere tra voi la mia santità, vi radunerò da tutte le terre, e infonderò su di voi un'acqua monda, e sarete purificati da tutte le vostre macchie; vi darò uno spirito nuovo, alleluia, alleluia.




Gloria



Oratio

Orémus.

Præsta, quæsumus, omnípotens Deus: ut claritatis tuæ super nos splendor effúlgeat; et lux tuæ lucis corda eórum, qui per grátiam tuam renáti sunt, Sancti Spíritus illustratióne confírmet. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate eiusdem Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.


Preghiamo.
Ti supplichiamo, o Dio onnipotente; fa' che il fulgore della tua gloria splenda su di noi e che i raggi della tua luce confermino, per l'opera dello Spirito Santo, i cuori dei fedeli, rinati mediante la tua grazia. Per il nostro Signore Gesù Cristo, tuo Figlio, che è Dio, e vive e regna con te, in unità con il medesimo Spirito Santo, per tutti i secoli dei secoli. Amen.


Lectio

Léctio Actuum Apostolorum.

Act 19:1-8

In diébus illis: Factum est, cum Apóllo esset Corínthi, ut Paulus, peragrátis superióribus pártibus, veníret Ephesum et inveníret quosdam discípulos: dixítque ad eos: Si Spíritum Sanctum accepístis credéntes? At illi dixérunt ad eum: Sed neque, si Spíritus Sanctus est, audívimus. Ille vero ait: In quo ergo baptizáti estis? Qui dixérunt: In Joannis baptísmate. Dixit autem Paulus: Ioánnes baptizávit baptísmo poeniténtiæ pópulum, dicens: In eum, qui ventúrus esset post ipsum, ut créderent, hoc est in Jesum. His audítis, baptizáti sunt in nómine Dómini Jesu. Et cum ímposuísset illis manus Paulus, venit Spíritus Sanctus super eos, et loquebántur linguis, et prophetábant. Erant autem omnes viri fere duódecim. Introgréssus autem synagógam, cum fidúcia loquebátur per tres menses, dísputans et suádens de regno Dei.


Or avvenne in quei giorni che mentre Apollo era a Corinto, Paolo, attraversate le provincie superiori, giunse ad Efeso e vi trovò alcuni discepoli, e disse loro: «Avete voi ricevuto lo Spirito Santo quando avete abbracciato la fede?». Ma quelli risposero: «Non abbiamo nemmeno sentito dire che ci sia lo Spirito Santo». Ed egli a loro: «Con qual battesimo, adunque siete stati battezzati?» E quelli dissero: «Col battesimo di Giovanni». E Paolo: «Giovanni battezzò il popolo con battesimo di penitenza, dicendo che credessero in Colui che doveva venire, cioè Gesù». Udite tali cose, furono battezzati nel nome del Signore Gesù. E, avendo Paolo imposto loro le mani, sopra di essi venne lo Spirito Santo, e parlavano le lingue, e profetavano. Questi eran circa dodici uomini in tutto. Ed entrato nella sinagoga, parlava liberamente, disputando per tre mesi e rendendo ragione del regno di Dio.


Alleluia

Allelúja

Ps 106:1

Confitémini Dómino, quóniam bonus: quóniam in saeculum misericordia eius.


Alleluia
Rendete grazie al Signore: il suo amore è per sempre.


Tractus

Ps 116:1-2

Laudáte Dóminum, omnes gentes: et collaudáte eum, omnes pópuli,

V. Quóniam confirmáta est super nos misericórdia eius: et véritas Dómini manet in ætérnum.


V. Popoli tutti, lodate il Signore, esaltatelo, o genti!

V. È forte il suo amore per noi, la verità del Signore è per sempre.


Evangelium

Sequéntia  sancti Evangélii secúndum Joánnem.

Joannes 14:15-21

In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Si dilígitis me, mandáta mea serváte. Et ego rogábo Patrem, et alium Paráclitum dabit vobis, ut máneat vobíscum in ætérnum, Spíritum veritátis, quem mundus non potest accípere, quia non videt eum nec scit eum. Vos autem cognoscétis eum: quia apud vos manébit et in vobis erit. Non relínquam vos órphanos: véniam ad vos. Adhuc módicum: et mundus me iam non videt. Vos autem vidétis me, quia ego vivo, et vos vivétis, In illo die vos cognoscétis, quia ego sum in Patre meo, et vos in me, et ego in vobis. Qui habet mandáta mea et servat ea: ille est, qui díligit me. Qui autem díligit me, diligétur a Patre meo: et ego díligam eum, et manifestábo ei meípsum.


In quel tempo: Disse Gesù ai suoi discepoli: «Se mi amate, osservate i miei comandamenti. E io pregherò il Padre e vi darà un altro Paraclito, affinché resti sempre con voi, lo Spirito di verità, che il mondo non può ricevere, perché non lo vede, né lo conosce: voi però lo conoscerete, perché dimora in voi e sarà in voi. Non vi lascerò orfani: verrò a voi. Ancora un po', e il mondo più non mi vedrà; ma voi mi vedrete, perché io vivo, e voi pure vivrete. In quel giorno conoscerete che io sono nel Padre mio, e voi in me, e io in voi. Chi tiene presenti i miei comandamenti e li osserva, quello davvero mi ama; e chi ama me, sarà amato dal Padre mio, e io l'amerò e gli manifesterò me stesso».


Offertorium

Ps 103:30-31

Emítte Spíritum tuum, et creabúntur, et renovábis fáciem terræ: sit glória Dómini in saecula, allelúia.


Manda il tuo Spirito e le cose saranno create e rinnoverai la faccia della terra; al Signore sia gloria in eterno, alleluia.


Secreta

Múnera, quaesumus, Dómine, obláta sanctífica: et corda nostra Sancti Spíritus illustratióne emúnda. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate eiusdem Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.


Santifica, Signore, questa offerta, e purifica i nostri cuori con la luce dello Spirito Santo. Per il nostro Signore Gesù Cristo, tuo Figlio, che è Dio, e vive e regna con te, in unità con il medesimo Spirito Santo, per tutti i secoli dei secoli. Amen.


Praefatio de Spiritu Santo

Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per Christum, Dóminum nostrum. Qui, ascéndens super omnes coelos sedénsque ad déxteram tuam, promíssum Spíritum Sanctum in fílios adoptiónis effúdit. Quaprópter profúsis gáudiis totus in orbe terrárum mundus exsúltat. Sed et supérnæ Virtútes atque angélicæ Potestátes hymnum glóriæ tuæ cóncinunt, sine fine dicéntes:


È veramente degno e giusto, conveniente e salutare, che noi, sempre e in ogni luogo, Ti rendiamo grazie, o Signore Santo, Padre Onnipotente, Eterno Iddio: per Cristo nostro Signore. Che, salito sopra tutti cieli e assiso alla tua destra effonde sui figli di adozione lo Spirito Santo promesso. Per la qual cosa, aperto il varco della gioia, tutto il mondo esulta. Così come le superne Virtú e le angeliche Potestà cantano l’inno della tua gloria, dicendo senza fine


Infra actionem

Communicántes, et diem sacratíssimum Pentecóstes celebrántes, quo Spíritus Sanctus Apóstolis innúmeris linguis appáruit: sed et memóriam venerántes, in primis gloriósæ semper Vírginis Maríæ, Genetrícis Dei et Dómini nostri Jesu Christi: sed et beati Joseph, eiusdem Virginis Sponsi, et beatórum Apostolórum ac Mártyrum tuórum, Petri et Pauli, Andréæ, Jacóbi, Joánnis, Thomæ, Jacóbi, Philíppi, Bartholomaei, Matthaei, Simónis et Thaddaei: Lini, Cleti, Cleméntis, Xysti, Cornélii, Cypriáni, Lauréntii, Chrysógoni, Joánnis et Pauli, Cosmæ et Damiáni: et ómnium Sanctórum tuórum; quorum méritis precibúsque concédas, ut in ómnibus protectiónis tuæ muniámur auxílio. Per eúndem Christum, Dóminum nostrum. Amen.


Uniti in comunione celebriamo il giorno santissimo della Pentecoste, nel quale lo Spirito Santo apparve agli Apostoli in molte lingue: di più veneriamo la memoria, anzitutto della gloriosa sempre Vergine Maria, Madre del nostro Dio e Signore Gesù Cristo: e poi del beato Giuseppe Sposo della stessa Vergine, e di quella dei tuoi beati Apostoli e Martiri: Pietro e Paolo, Andrea, Giacomo, Giovanni, Tommaso, Giacomo, Filippo, Bartolomeo, Matteo, Simone e Taddeo, Lino, Cleto, Clemente, Sisto, Cornelio, Cipriano, Lorenzo, Crisógono, Giovanni e Paolo, Cosma e Damiano, e di tutti i tuoi Santi; per i meriti e per le preghiere dei quali concedi che in ogni cosa siamo assistiti dall'aiuto della tua protezione. Per il medesimo Cristo nostro Signore. Amen.



Hanc igitur oblatiónem servitutis nostræ, sed et cunctae famíliæ tuæ, quam tibi offérimus pro his quoque, quos regeneráre dignatus es ex aqua et Spíritu Sancto, tríbuens eis remissionem omnium peccatórum, quaesumus, Dómine, ut placátus accípias: diésque nostros in tua pace dispónas, atque ab ætérna damnatióne nos éripi, et in electórum tuórum iúbeas grege numerári. Per Christum, Dóminum nostrum. Amen.


Ti preghiamo, dunque, o Signore, di accettare placato questa offerta di noi tuoi servi e di tutta la tua famiglia che a Te rivolgiamo per coloro che Ti sei degnato di rigenerare con l’acqua e con lo Spirito Santo, concedendo loro la remissione di tutti i peccati;fa che i nostri giorni scorrano nella tua pace e che noi veniamo liberati dall’eterna dannazione e annoverati nel gregge dei tuoi eletti. Per Cristo nostro Signore. Amen.


Communio

Joannes 7:37-39

Ultimo festivitátis die dicébat Jesus: Qui in me credit, flúmina de ventre eius fluent aquæ vivæ: hoc autem dixit de Spíritu, quem acceptúri erant credéntes in eum, allelúia, allelúia.


L'ultimo giorno della festa Gesù diceva: «Chi crede in me, effonderà dal suo seno fiumi di acqua viva». Disse ciò dello Spirito Santo che dovevano ricevere quanti avrebbero creduto in Lui, alleluia, alleluja.


Postcommunio

Orémus.

Sancti Spíritus, Dómine, corda nostra mundet infúsio: et sui roris íntima aspersióne fecúndet. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate eiusdem Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.


Preghiamo.
O Signore, lo Spirito Santo effuso nei nostri cuori li purifichi e li fecondi nell'intimo con la rugiada della sua grazia. Per il nostro Signore Gesù Cristo, tuo Figlio, che è Dio, e vive e regna con te, in unità con il medesimo Spirito Santo, per tutti i secoli dei secoli. Amen.

Nessun commento:

Posta un commento

Vigilia della solenne Commemorazione della B.V.M. del Monte Carmelo

  INTROITUS Ger 2, 7.- Induxi vos in terram Carmeli, ut comederitis fructum eius, et optima illius. ~~ Ps  132, 1.- Ecce quam bonum, et iucu...